روانشناسی و روانپزشکی
سید مجتبی عقیلی؛ مرجان کلته؛ انسیه بابائی
چکیده
زمینه و هدف: یکی از رفتارهای ناسالم خطرزا که در دوران نوجوانی بیشتر از سایر دوره‌های زندگی شایع است، رفتارهای خودجرحی می‌باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودنهان‌سازی، شفقت به خود و رفتارهای خودجرحی دانش‌آموزان دختر انجام شد.مواد و روشها: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه ...
بیشتر
زمینه و هدف: یکی از رفتارهای ناسالم خطرزا که در دوران نوجوانی بیشتر از سایر دوره‌های زندگی شایع است، رفتارهای خودجرحی می‌باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودنهان‌سازی، شفقت به خود و رفتارهای خودجرحی دانش‌آموزان دختر انجام شد.مواد و روشها: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان بندرترکمن در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که تعداد 30 دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای به عنوان نمونه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جای‌دهی شدند. گروه آزمایش، رفتار درمانی دیالکتیک را دریافت کرد و گروه گواه تا پایان پژوهش مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه‌های خودنهان‌سازی لارسون و جاستین، شفقت‌ورزی به خود نف و سیاهه رفتارها و کارکردهای خودجرحی کلونسکی و گلن بود.یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودنهان‌سازی، شفقت به خود و رفتارهای خودجرحی دانش‌آموزان دختر اثربخش است (0/05>P).نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن است که رفتار درمانی دیالکتیک با داشتن حالتی پذیرا و غیرقضاوتی از ذهن و همدلی، منجر به کاهش خودنهان‌سازی، رفتارهای خودجرحی و افزایش شفقت به خود در دانش‌آموزان دختر می‌شود.
زنان و زایمان
سید مجتبی عقیلی؛ نازنین غلامی؛ انسیه بابائی
چکیده
زمینه و هدف: بارداری بخش مهمی از زندگی یک زن را تشکیل می‌دهد که نیازمند سازگاری روانی است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب دوران بارداری و پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و کورسازی یک‌طرفه بود. جامعه آماری پژوهش، ...
بیشتر
زمینه و هدف: بارداری بخش مهمی از زندگی یک زن را تشکیل می‌دهد که نیازمند سازگاری روانی است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب دوران بارداری و پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و کورسازی یک‌طرفه بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه زنان نخست‌زای مراجعه‌کننده به بیمارستان بهار شهر شاهرود در سال 1401 بودند که از میان آنها 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و با تخصیص تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در هشت جلسه یک ساعته تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند اما گروه گواه تا پایان پژوهش مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش پرسش‌نامه اضطراب دوران بارداری وندنبرگ (1989) و سنجش پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان بود. داده‌های پژوهش با تحلیل کواریانس تک‌متغیره و استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شد.یافتهها: یافتهها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب دوران بارداری و پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان، اثربخش است (0/05>p).نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن است که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با کاهش اجتناب تجربی و افزایش پذیرش، منجر به کاهش اضطراب دوران بارداری و بهبود پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان می‌شود.